วัดตะไกรตั้งอยู่ใกล้กับวัดหน้าพระเมรุไม่ปรากฏหลักฐานในพระราชพงศาวดารว่าใครเป็นผู้สร้าง​ แต่ชื่อของวัดได้ปรากฏอยู่ในวรรณคดีเรื่องขุนช้างขุนแผนซึ่งเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสมัยอยุธยาจากการศึกษาทางด้านโบราณคดีสามารถสรุปลำดับพัฒนาการของวัดตะไกรได้ดังนี้

สมัยแรก

สร้างได้นำดินเหนียวปรับถมพื้นที่ทั้งวัดแล้ววางผังตามแกนทิศตะวันออก-ตะวันตก​ โดยหันหน้าไปทางทิศตะวันออก​ เขตพุทธาวาสเริ่มจากกำแพงแก้วถัดจากวิหารเป็นเจดีย์ประธานแปดเหลี่ยม​ ทางทิศใต้ติดกับเจดีย์ประธานมีเจดีย์ลายหมายเลข 1-6 ตั้งอยู่ด้านหน้าวิหารนอก​ กำแพงทิศตะวันออกมีสระน้ำ 2 สระสร้างด้วยการก่ออิฐเป็นกรอบ

โบราณวัตถุที่พบได้แก่​ ส่วนประกอบทางสถาปัตยกรรมเครื่องมือเครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน​ เช่น​ เตาเชิงกราน​ หม้อดินเผาแบบต่างๆ​ เศษภาชนะสีดำขัดมัน​ ลายบาทของภิกษุสงฆ์​ เครื่องถ้วยลายครามจีนกำหนดอายุราวพุทธศตวรรษที่ 21 ถึง 22

สมัยที่ 2

มีการถมดินพื้นที่เขตพุทธาวาสสูงขึ้นอีก 50 cm แบบผังของวัดตะไกรไม่เปลี่ยนแปลงตามแกนทิศตะวันออกตะวันตกโดยสร้างวิหารหลังใหม่ขึ้นต่อจากนั้นสร้างเจดีย์รายหมายเลข 7-11 รวมถึงอาคารหมายเลข 1 นอกจากนี้ยังพบโบราณวัตถุที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ภายในวัด​ เช่น​ เตาเชิงการปั้นดินเผา​ เบ้าหลอมโลหะ​ และภาชนะดินเผาจากแหล่งต่างๆวัดนี้มีพระสงฆ์จำพรรษาตั้งแต่สมัยแรกจนถึง​ พ.ศ 2310

สมัยรัตนโกสินทร์ระหว่างรัชกาลที่ 4 ถึงรัชกาลที่ 5 ได้มีผู้คนเข้ามาใช้พื้นที่ของวัดตะไกรอีกครั้งหนึ่งพบหลักฐานการบูรณะคือมีการเทพื้นภายในโบสถ์ทับพื้นเดิมสมัยอยุธยาตอนปลายและถูกทิ้งร้างไป

พิกัด​ : เข้าทางซอยเล็กๆด้านข้างวัดหน้าพระเมรุ​ (ฝั่งวัดหัสดาวาส)​ ตรงเข้าไปวัดจะเจอป้ายวัดตะไกรอยู่ซ้ายมือ​เลยครับ

ขอบคุณภาพและข้อมูล
อยุธยา-Ayutthaya Station