จากประวัติการสร้างวัด สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2250 ตรงกับช่วงรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ โดยชาวมอญร่วมกันสร้างวัดนี้ขึ้นมา คาดว่าชาวมอญที่ร่วมกันสร้างวัดช้างใหญ่แห่งนี้คือชาวมอญที่ทำหน้าที่ดูแลช้างสำคัญ และช้างที่ชาวมอญดูแลนั้นมีช้างศึกของสมเด็จพระนเรศวรรวมอยู่ด้วย หลังจากที่ได้ชนะในสงครามยุทธหัตถีจึงสร้างวัดนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นอนุสรณ์ สิ่งสำคัญภายในวัดได้แก่ พระอุโบสถ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน กว้าง 4 เมตร ยาว 15 เมตร มีเสาและเครื่องบนเป็นไม้ มุงด้วยกระเบื้องดินเผา มีพาไลยื่นออกมาด้านหน้าตามแบบสถาปัตยกรรมอยุธยาตอนปลาย – รัตนโกสินทร์ตอนต้น ผนังด้านนอกด้านหน้าอุโบสถมีร่องรอยของภาพจิตรกรรมฝาผนัง
ผนังด้านหน้าและผนังภายในพระอุโบสถของวัดช้างใหญ่มีภาพจิตรกรรมฝาผนังรอบด้าน เขียนด้วยสีฝุ่นรองพื้นด้วยดินสอพอง ด้านหลังองค์พระประธานเป็นภาพพระพุทธประวัติตอนมารวิชัย ผนังด้านหน้าพระประธานเป็นภาพไตรภูมิ ส่วนผนังด้านข้างด้านบนเป็นภาพเทพชุมนุม ส่วนด้านล่างระหว่างช่องหน้าต่างเป็นภาพทศชาติชาดก ภาพจิตรกรรมเหล่านี้สันนิษฐานว่าเขียนในสมัยอยุธยาตอนปลาย ตรงกับรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ระหว่างพ.ศ. 2275-2301 ต่อมาภาพบางตอนได้ถูกซ่อมแซมในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นประมาณปี พ.ศ. 2356
เจดีย์ราย
ตั้งอยู่ทางด้านเหนือของอุโบสถ เป็นเจดีย์ก่ออิฐถือปูน ลักษณะสถาปัตยกรรมเป็นเจดีย์ทรงเครื่อง บนฐานสี่เหลี่ยมย่อมุม น่าจะสร้างขึ้นพร้อมกับอุโบสถของวัด
อนุสรณ์เจ้าพระยาปราบหงสาวดี
ช้างพระที่นั่งสมเด็จพระนเรศวรมหาราช นามเดิมคือ เจ้าพระยาไชยานุภาพ เมื่อครั้งสงครามยุทธหัตถี พ.ศ. 2135 เจ้าพระยาไชยานุภาพ ได้เป็นกำลังสำคัญให้สมเด็จพระนเรศวรสามารถเอาชนะพระมหาอุปราชา จึงนับว่าเจ้าพระยาไชยานุภาพมีบุญคุณต่อชาติไทยเป็นอย่างยิ่ง สมเด็จพระนเรศวรจึงพระราชทานบรรดาศักดิ์ใหม่เป็น “เจ้าพระยาปราบหงสาวดี”