วิหารหลวงพ่อขาว
อยู่ด้านหน้าของเจดีย์ประธาน
..
ลักษณะเป็นอาคารก่ออิฐ สันนิษฐานว่าพระวิหารน่าจะได้รับการบูรณะในสมัยรัชกาลที่ 3 เนื่องจากหน้าบันตกแต่งด้วยเครื่องถ้วยจีนเป็นลายเครือเถา ภายในวิหารประดิษฐานพระพุทธนิมิตรมงคลศรีรัตนไตรหรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า “หลวงพ่อขาว”

หลวงพ่อขาวเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย พระพักตร์ยิ้มแย้ม ลักษณะสมบูรณ์สง่างามมาก องค์พระเป็นสีขาวตลอดทั้งองค์ มีเพียงพระเกศาเท่านั้นที่เป็นสีดำ เชื่อว่าหลวงพ่อขาวสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1920 พร้อม ๆ กับวัดแม่นางปลื้ม

วิหารแห่งนี้มีประตูตรงกลางที่เมื่อมองตรงทะลุประตูเข้าไปจะเห็นองค์หลวงพ่อขาวประดิษฐานอยู่ ทางวัดได้จัดวางพระพุทธรูป อาทิ พระพุทธรูปปางยืนอุ้มบาตร ปางห้ามสมุทร และพระสังกัจจายน์ เอาไว้ให้สาธุชนกราบสักการะ

ประตูกลางแห่งนี้แต่เดิมเป็นประตูสำหรับพระมหากษัตริย์เสด็จผ่านเข้าออก ขุนนางและประชาชนธรรมดาไม่อาจเดินผ่านได้ วิหารและองค์หลวงพ่อขาวได้รับการบูรณะอีกครั้งในปี พ.ศ. 2543 โดยกรมศิลปากรพร้อมกับการบูรณะเจดีย์ประธาน